Nederlands Bijbelstudie Centrum

Vanzelfsprekend bestaat onenigheid over de Naam des Heeren. Over de oorsprong, de schrijfwijze, de vertaling, de uitspraak, de betekenis en de synoniemen of alternatieven. Met de naam JeHoVaH – excuseert u mij deze eeuwenoude en internationale schrijfwijze en uitspraak – wordt immers de Schepper van hemel en aarde aangeduid, wiens existentie zelfs in een zogenaamd christelijke omgeving ter discussie wordt gesteld.

In protestants-orthodox milieu wordt ons gezegd dat Jehovah de naam is van de “Verbondsgod”, letterlijk dus “de God van het Verbond”. Men bedoelt, naar ik hoop en vermoed, dat de éne partij van dat verbond Zich bekend maakt met de naam Jehovah, in de Statenvertaling weergegeven met het woord Heere (in klein-kapitalen).

Maar welk verbond wordt bedoeld?

In de bekende “Bijbelse Encyclopedie” (Kok-Kampen) schreef Dr. Herman Bavinck: “Er worden in het O.T. verschillende verbonden, door God gesloten met mensen, vermeld, die echter alle in wezen één zijn, als de vrijwillige verbondenheid van God aan het door Hem verkoren mensenkind …..” Uitgaande van deze eenheid worden vervolgens verschillende verbonden genoemd, die alle beschouwd worden als aspecten van het “werkverbond” of “genadeverbond”. Zelfs de Mozaïsche wetgeving wordt in dat kader ingepast. Vandaar dat in kringen van de foederaal-theologie (Lat. foedus = verbond) in alle gevallen gesproken wordt over “het verbond”, alsof er maar één is. Dat alle verbonden en beloften verankerd liggen in de Persoon en het werk van Jezus Christus is Bijbels volkomen juist. Maar dat neemt niet weg dat de gebruikte terminologie in de Bijbel in ‘t geheel niet voorkomt. Verbondsleer ziet enige dingen over het hoofd:

1. Het onderscheid tussen individuen en volkeren,
2. Het onderscheid tussen Joden, Heidenen en de Gemeente Gods (1Kor.10:32).
3. Het onderscheid tussen Israël en de Gemeente (de Kerk).
4. Het in de wederkomst van te openbaren koninkrijk van Christus op aarde.
5. Gods werk is in wezen niet soteriologisch maar theocentrisch; niet gericht op de verlossing van de (een) mens, maar op de heerlijkheid van de Naam Gods!

Beter zou men de verschillende verbonden afzonderlijk en in zichzelf bestuderen, om daarna hun eventueel onderling verband te bezien. Anders raakt men toch heus “verkeerd verbonden”.