Nederlands Bijbelstudie Centrum

Aanneming tot kinderen? Onder dit lemma vermeldt een willekeurige Bijbelse encyclopedie: “Dit begrip komt in de Bijbel herhaaldelijk voor, al wordt de term zelf niet gebruikt. Paulus gebruikt het herhaaldelijk om de ervaring weer te geven van de Christen die in de toestand van kindschap Gods treedt. Hij kende uit het Romeinse recht de procedure waardoor iemand werd geadopteerd met alle rechten van het zoonschap, en maakte van deze analogie in zijn brieven herhaaldelijk gebruik.”

Ervaring? Romeins recht?
Voorbijgaand aan het begrip wedergeboorte, maken de traditionele commentaren ons tot pleegkinderen van God! En als ze dat niet doen melden ze wél, dat dit Bijbelse begrip de bijzondere positie van de gelovige aanduidt, maar níet wat die positie dan wezenlijk is! Alsof God een voorbeeld heeft genomen aan het Romeins recht!
Maar “aanneming tot kinderen” komt inderdaad niet voor in de Bijbel. De juiste vertaling is ‘zoonstelling’. En dit begrip heeft inderdaad betrekking op een bijzondere positie!
In de kerkelijke en theologische traditie kent men dit begrip totaal niet; waarschijnlijk omdat het begrip ‘zoon’ sinds Nicea is dood gefilosofeerd. Niettemin, en juist daarom, was het – op verzoek – ons onderwerp op de studiedag in Apeldoorn.