Nederlands Bijbelstudie Centrum

“Met wie spreekt ik?”, “Met wie heb ik gesproken?” Hoewel wij, ook per telefoon, dikwijls met naamloze computers communiceren, blijft dit toch de meest voor de hand liggende vraag aan het begin of eind van het gesprek. Daarna volgt veelal de vraag naar de juiste spelling. Maar, of Zijn Naam gevraagd wordt of niet, wij lezen in het Oude Testament 86 maal: “Ik ben de HEERE.” Weliswaar is “Heere” een zelfstandig naamwoord, maar het Hebreeuws geeft als naam “JHVH”. Wij noemen het het “tetragram”, de “vier letters”. Van ouds kennen wij deze Naam als “Jehovah”, de Naam van God. Maar, vreemd genoeg, Bijbelse, theologische, en andere naslagwerken schrijven bladzijden lang uitsluitend over de vraag hoe deze Naam zou moeten worden uitgesproken, terwijl wij in onze gangbare Bijbelvertalingen deze Naam niet eens tegenkomen. In de praktijk hebben wij dit veronderstelde probleem dus niet eens! En voor de Joden onder ons is het uitspreken zelfs al meer dan twee millennia verboden! Waarom is Zijn Naam geheim? En waarom melden onze Bijbelvertalingen niet dat “HEERE” met hoofletters de dekmantel is van de Hebreeuwse Naam “Jehovah”? Een complot? De werkelijke vraag is natuurlijk niet naar de uitspraak, maar naar de identiteit: Wie is Hij, Die Zich bekendmaakte onder de Naam Jehovah?

“Al wie de Naam Jehovah zal aanroepen, zal behouden worden” (Joel 2:32).