Nederlands Bijbelstudie Centrum

Aan de Gemeente zijn, nadat de tien en vervolgens de twee stammen van Israël daarin hadden gefaald, de woorden Gods toevertrouwd. Dat geeft haar, maar ook de leden van dat Lichaam persoonlijk, een enorme verantwoordelijkheid. De Gemeente bestaat uit eerstgeborenen. Het betekent dat God ons door Zijn Woord naar het zoonschap leidt. Van de gelovigen wordt verwacht dat zij hun lichamen stellen tot een offerande aan Hem. De Bijbel noemt dat een redelijke godsdienst. Het komt neer op het dienen van de Heer, in trouw aan Zijn door Hem ingegeven Woord. Dat priesterschap, van Israël weggenomen, heeft consequenties voor de gelovigen. Zij zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor het betrachten van de Waarheid. Voor zowel iedere persoonlijk als het collectief van de Gemeente geldt dat men moet begrijpen wat het priesterschap inhoudt. Trouw zijn aan het Gods Woord impliceert van Hem loon ontvangen. En die trouw manifesteert zich ook als opbouw van de Gemeente en daarmee als heerlijkheid van God. Als mede-erfgenamen van Christus zijn gelovigen  daartoe geroepen. Op de Gemeente is van toepassing wat ooit voor het boven alle volken verheven Israël bedoeld was. Vandaar dat Petrus de Gemeente een ‘uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterdom, een heilig volk’ noemt. Zij is de tempel Gods.

“Ziet, ik leg in Sion een uitersten Hoeksteen, Die uitverkoren en dierbaar is.”