Kenmerk van een gelovige is dat Christus hem barmhartigheid bewees. Daarmee toonde de Heer Zich zijn Naaste, zoals de barmhartige Samaritaan in de gelijknamige gelijkenis dat was van de ten dode opgeschreven beroofde gewonde. Wie Zijn weldadigheid afwijst, kiest voor de dood. Alleen wie zich laat redden en de herberg (de Gemeente van Christus) binnendragen, waarvoor de prijs – naar analogie van de gelijkenis – door de Heer is betaald, ontvangt eeuwig leven. Uit deze bijbelstudie blijkt dat Christus de primaire Naaste van de gelovige is. En in Hem ieder ander lid van Zijn Lichaam. Die schriftuurlijke notie wijkt af van de sociale interpretatie die men in christelijke kring vaak aan het begrip naaste geeft. Niet de arme ontvanger, maar de rijke Gever is dé Naaste.

Wie heeft aan ons barmhartigheid bewezen?”